Harambee HS2 v Fysio Engbersen Aastad HS1

Gamenight 25 sept 2025

Alright let’s do this one more time. TheLaW signing in with the blogpost. I told you next time we will win right? Well we DID……not. I’m not mad though. I saw fire in my team, killer instincts, the desire to be the best.. its just things didn’t go our way this time.

We played against a team in a class higher than ours, so it was to be expected that we would had to fight hard. We came in as the underdogs. Let me describe the sets for you.

Set 1: The Iron wall.

During this set we kept blocking the opponent like our lives depended on it. I saw gents 2 get like 3 blocks in a row. Like they set outside, blocked, they set middle nop, also blocked. They set pipe, not today also blocked. We blocked the outside hitter so much they swapped him out. At that point our esteem was at its highest.

Set 2: Proved who we are as a team

That set began poorly. When I say poorly I mean earning 5 euros in an entire year poor. At one point the set was 17 to 9. Mid set that poor energy shifted to a rich energy, and when I say rich I mean owning 6 Lamborghini rich. (each lambo was a player btw) now we still lost that set but it ended 25 to 21.

Set 3: Not good enough

3rd set is called “not good enough” in this set we went back to everything we did right in the first set, getting those same three blocks, some nice serves some nice back court attacks. I saw our opposite hitter flying like superman in position 2, they could not block him for nothing. We got to 24 points first, but lost focus in the end and lost that set. So, what we need to work on is the killer mentality don’t let a team breathe while you’re holding them down.

Set 4: good enough

My bad that was lazy writing. Lets call it “the comeback” at this point we were losing 2 sets to 1, so it was either win this or go home. I must say our cheering section on the bench was fire, they never lost faith in our guys. Highlight of this set was a middle spike where the smash sounded like cannon fire I’m not lying. I think the ground even shook when the ball hit the ground. 

Set 5: You don’t want to face us next time

We lost this set and therefore lost the game but I could tell we were hungry for the win, I saw the team getting more comfortable with each other, trusting each other. Definitely saw improvement compared to our first game, so yeah it’s only gonna get better from here..

TheLaW signing off,

But I’ll be back…

Gamenight 25 sept 2025

Oké, daar gaan we nog één keer. TheLaW checkt in met de blogpost. Ik zei toch dat we de volgende keer zouden winnen? Nou, we HEBBEN……niet gewonnen. Maar boos? Nee hoor. Ik zag vuur in mijn team, killer instinct, de drang om de beste te zijn… alleen de bal viel deze keer niet onze kant op.

We speelden tegen een team een klasse hoger, dus het was te verwachten dat we hard moesten knokken. We kwamen binnen als de underdogs. Laat me de sets voor je schilderen.

Set 1: de ijzeren muur.

Tijdens deze set blokkeerden we alsof ons leven er vanaf hing. Ik zag heren 2 gewoon drie blocks achter elkaar maken. Ze setten buiten → geblokt. Ze setten midden → nope, ook geblokt. Ze probeerden pipe → ook niet vandaag. We blokkeerden hun buitenaanvaller zo hard dat ze hem eruit haalden. Op dat moment stond ons zelfvertrouwen op eenzame hoogte.

Set 2: de “we laten zien wie we zijn als team”

Deze begon… rampzalig. En met rampzalig bedoel ik: vijf euro verdienen in een heel jaar rampzalig. Op een gegeven moment stond het 17–9. Halverwege draaide die armoedige energie om naar superrijk energie. En met rijk bedoel ik: zes Lamborghini’s rijk. (Elke speler was een Lambo trouwens.) We verloren de set alsnog, maar eindigden 25–21.

Set 3: “niet goed genoeg”.

We gingen terug naar wat we in de eerste set goed deden: die zelfde 3 blocks pakten we nog een keer, strakke services, backcourt-aanvallen. Onze opposite vloog als Superman in positie 2, en zij kregen hem maar niet te blocken. We kwamen zelfs als eerste op 24 punten… maar verloren focus en dus de set. Moraal: killer mentaliteit trainen. Laat een team niet ademen als je ze al onder water hebt.

Set 4: “goed genoeg”.

Oké, dat was een luie titel, mijn fout. Laten we het noemen, “The comeback”. We stonden 2–1 achter in sets, dus dit was win of naar huis. Onze bank was vuur, het aanmoedigen hield nooit op. Hoogtepunt: een middensmash die klonk als kanonvuur. Geen grap, de grond trilde toen de bal neerkwam.

Set 5: “volgende keer wil je ons niet meer tegenkomen”.

We verloren deze set, en daarmee de wedstrijd. Maar man, ik zag honger in het team. Ze werden steeds comfortabeler met elkaar, vertrouwden elkaar meer. Zeker verbetering ten opzichte van onze eerste match. Dus ja… vanaf hier wordt het alleen maar beter.

TheLaW out.

Maar ik kom terug…